تاریخچه GPS از ابتدا تا امروز

همه چیز با ماهواره Sputnik روسی آغاز شد؛ چیزی که در زمان جنگ سرد به عنوان یک شکست شناخت می شد، تبدیل به مبدلی برای یکی از مهمترین فناوری های قرن 20 و حتی شاید 21 تبدیل شد. درباره جی پی اس صحبت می کنیم و قصد داریم که تاریخچه جی پی اس را از ابتدای ساخت آن تا امروز مرور کنیم.

در اکتبر سال 1957 بود که دانشمندان در دانشگاه MIT متوجه شدند که فرکانس سیگنال های رادیویی دریافتی از یک ماهواره روسی به محز این که این ماهواره به زمین نزدیک می شود افزایش می یابد و با دور شدن آن کاهش می باید. این موضوع به دلیل تاثیر امواج رخ می داد، تقریبا شبیه به زمانی که شما در جایی ایستاده باشید یک ماشین بوق زنان از کنار شما رد شود در این صورت صدای بوق برای شما با تن متفاوتی جلوه خواهد کرد.

تاریخچه جی پی اس و سرآغاز آن

روسیه ماهواره Sputnik را در سال 1957 در حالی که جهان را متعجب کرده بود، پرتاب کرد. این موضوع ایده ای بزرگ برای دانشمندان بود. ماهواره ها از طریق فرکانس سیگنال های رادیویی که دریافت می شد قابل ردیابی بودن و به شکلی معکوس موقعیت دستگاه های دریافت کننده جی پی اس روی زمین هم با محاسبه مسافت آنها از ماهواره ها قابل اندازی گیری بود. به طور خلاصه، این مفهوم جی پی اس در ابتدای آغاز به کار آن بود.

دریافت کننده جی پی اس موجود در گوشی تلفن شما یا دستگاهی مسیریابی که در خودروی شما نصب است، موقعیت، سرعت حرکت و ارتفاع را با محاسبه مدت زمانی که طول می کشد تا سیگنال های رادیویی را از 4 یا تعداد بیشتری ماهواره شناور دریافت کند، انجام می دهد.

از زمان پرتاب ماهواره Sputnik جی پی اس مسیر طولانی را داشته تا به امروز رسیده است. در ادامه به تغییرات ایجاد شده در فناوری جی پی اس در نقاط زمانی مختلف می پردازیم. در حال حاضر به طور کلی 31 ماهواره جی پی اس در روز دو بار در مدار زمین می چرخد.

آغاز به کار جی پی اس در سال 1959

نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا اولین سیستم مسیریابی واقعی را با نام TRANSIT ساخت. این سیستم برای پیدا کردن زیر دریایی ها طراحی شده بود و در ابتدا با 6 ماهواره آغاز به کار کرد و در ادامه کار خود به 10 ماهواره جی پی اس ارتقا یافت. در آن زمان زیر دریایی ها می بایست حتی چندین ساعت صبر می کردند تا از ماهواره های جی پی اس سیگنال دریافت کنند، اما به مرور با دریافت سیگنال بی وقفه ازماهواره های جی پی اس وضع بهتری پیدا کرد.

ورود جی پی اس به روی زمین در سال 1963

کمپانی Aerospace Corporation برای ارتش تحقیقی را تکمیل کرد که طی آن قصد داشتند تا سیسستم متشکل از ماهواره های فضایی سیگنال های بی وقفه به دریافت کنندگانی بر روی زمین یا هوا بفرستند تا از این طریق بتوان حرکت وسایل نقلیه که حتی با سرعت بالایی در حال حرکت هستند را مکان یابی کرد.  نتیجه این تحقیق مفهومی از فناوری جی پی اس را آفرید که امروزه با آن سر و کار داریم. امروزه وسایل نقلیه مانند خودرو های سواری روی زمین مختصات جغرافیایی موقعیت مکانی دقیق را با محاسبه زمان های ارسال سیگنال های رادیویی از ماهواره های جی پی اس محاسبه می کنند.

آغاز به کار سیستم مکان یابی با 24 ماهواره در سال 1974

شاخه های مختلف ارتش، بعد از این که با سیستم مکان یاب جهانی در طی 11 سال گذشته کار کرده بودند، سیستم مکان یابی بر پایه 24 ماهواره را با پرتاب اولین ماهواره به نام NAVSTAR آغاز کردند. این ماهواره و چندین ماهوراه بعدی قرار بود که برای آزمایش فلسفه NAVSTAR مورد استفاده قرار بگیرند.

تکمیل سیستم مکان یابی با 24 ماهواره بین سال های 1978 تا 1985

ارتش 11 ماهواره دیگر را برای آزمایش سیستم NAVSTAR پرتاب کرده است که آن را سیستم مکان یابی جهانی نامگذاری می کند. این ماهواره ها با خود ساعت های اتمی حمل می کردند تا با دقت بالایی زمان های ارسال را اندازی کنند. برخی از این ماهواره ها (از سال 1980) حسگر هایی را برای تشخیص پرتاب یا انفجار دستگاه های هسته ای طراحی شده بودند، به همراه داشتند.

پایان آزمایش های سیستم مکان یاب جهانی در سال 1989

بعد از سال ها آزمایش، نیروی هوایی در نهایت اولین ماهواره جی پی اس کاملا عملیاتی را به فضا پرتاب می کند. این ارگان برنامه داشت تا ماهواره را در یک شاتل فضایی پرتاب کند ولی بعد از بحران چلنجر در سال 1986 که برای فضانوردان اتفاق افتاد تصمیم خود را تغییر داد و از یک راکت Delta II به جای آن استفاده کرد.